Umutsuz bir nesil

Tez bitti bitiyor derken, imzalar kaldı geriye. Bu hafta fotokopidir, çıktıdır, düzeltmedir, enstitüdür diye kendimi sokaklara vurmuşken hocalarımla görüştüm. Görüştüm de ne oldu? Kendimden kovalamaya çalıştığım olumsuz ve umutsuz havanın içine düştüm! Bu manzara karşısında da dehşete düştüm.

İnsanı ikiyüzlü, şerefsiz, adi olmaya zorlayan bu çivisi çıkmış, bozuk düzen... Düzeni görmek bir dert. Uymak bir dert. Uymamak bir dert. Kendileri bu kadar umutsuzluğa düşmüşken, nasıl umutlu bir nesil yetiştirecek bu hocalar nasıl? Eğitim üzerinde oynanana oyunlara alet olmadan ayakta kalmak mümkün mü? Umudumu kaybettim, arıyorum. Sırtımızdan geçinenlerden nefret ediyorum!