05 Mart 2007

Asıl Şimdi Başlıyoruz!


Edebiyatta adettendir; yaşam oyuna benzetilir. Kimi zaman çocukların oynadığı cinsten kimi zaman büyüklerin oynadıkları cinsten… Ama mutlaka oyun. Kuralları olan bir oyun. Oyuncuları olan bir oyun. Bir sonraki aşaması hep bilinen ve her seferinde sürprizlere gebe bir oyun.

Ben de zaman zaman yaşamı bir oyuna benzetiyorum. Bu oyunda köşe taşları var. Bu köşe taşlarını öyle bir yerleştirmeniz gerekiyor ki, sonraki aşamada üzerine koyacağınız diğer taşlar yıkılmasın; ayakta dursunlar. Oyun zor. Oyuna başlayacağınız yeri siz seçemiyorsunuz zaten; nerede, nasıl başlayacağınız zarlar tarafından belirleniyor. Sizin işiniz taşları yerleştirmek. O taşları taşımak, o taşların ağırlığını omuzlamak ve oyuna devam etmek.

Her taşın belirli bir anlamı var, ve her taş başka bir taşı koymak için yer açıyor size ya da belki yolunuzu kapatıyor. Yapabileceğiniz taşları yerleştireceğiniz yerlere karar vermek ve bu kararların sonuçlarına katlanmak. Üstelik oyun sadece kurallarla, kararlarla oynanmıyor; hislerinizle hareket etmelisiniz kimi zaman ve bir de bunu ne zaman yapacağınızı bilecek kadar derinden hissetmelisiniz! Zor oyun doğrusu.

Dedim ya en önemli taşlar köşe taşları. İşin ilginç yanı; köşe taşlarının ne zaman nasıl oyuna dâhil olacağını bilemiyorsunuz. O taşları harcayıp gitmiş de olabilirsiniz; hiç karşılaşmamış da…

Bu cumartesi, uzun zamandır köşe taşı olduğunu düşündüğüm bir taşı yerli yerine yerleştirmek yolunda bir adım attım. Sadece bir “nasılsın !” ile başlayan bir diyalogdan buralara geldik biz. Nasıl dâhil olduk birbirimizin yaşamlarına, nasıl ettik? Sevindim, heyecanlandım, uçtum! İkimiz de birbirimizin yaşamında birer köşe taşı olduk sanırım. Üzerine yeni ve sağlam taşlar ekleyerek oyuna devam… Asıl şimdi başlıyoruz! ;-)

Ayrıca, o gece babamın “hayırlı olsun” demesiyle ahaliyi alkışlamak üzere galeyâna getiren bendim! Kendi evimde misafirlere ilk kez ben servis yapmıyordum, biraz şaşkındım. İlk defa kahveleri yapmakta tuzum bulundu sadece. O gece yüzünde gülücükler açan herkese, elinden geleni ortaya koyan herkese, göbecikler atan herkese teşekkürlerimi sunarım. Bu oyunu sizlerle oynaması da pek keyifli oluyor canım!

2 yorum:

Samil Korkmaz dedi ki...

Tebriklerimi sunarım bu iki süpper insana :)

Oyun taktikleri konusunda görüş alışverişini ihmal etmeyelim ;)

Düşgensel Hunili dedi ki...

Oyun için şifre kelimeyi veriyorum: "empati" ki sizde zaten var. O zaman daha fazla yazmaya gerek mi var?