24 Nisan 2006

Kedi ve Çamaşırlar



Karşıdaki komidinin altında gizli bir çekmece var. Ben gidince onu aç. İçine namusumu koydum. Zahmet olmazsa en yakın kıyıdan denize atarsın. Taşımak ağır gelirse çekinme önce tükür sonra tuvalete at. Nasıl olsa bir sifonu çeken bulunur. Denize öyle ya da böyle ulaşır o.

Sana pek fazla şey bırakmıyorum. Çekmecedeki çamaşırların tümü kirli. Sen o dantelli iç çamaşırlarının zerafetine bakma. Eve yayılan dayanılmaz konun sebebi elinde tuttuğun o çamaşırın ta kendisi. Ha bir de aç evin tok kedisi var, ne yapıp edip hep beslediğim. Çamaşırları da kediyi de at sokağa gitsin. Henüz evcillik masalına kapılmamış ender hayvanım bi yolunu bulur; hayatına devam eder. Boşuna adını “Amazon” koymadık. Çamşırlarıysa bir kaç saat sonra sokakta oynayan çocukların ellerinde görürsün şaşırma. Çamaşırcı analarına götürürlerse biri yıkar giyer.

Gerçi benim varlığımda kedimi onlarca kez öldürmeye çalıştın, biliyorum. Yine de onu azad et! Eceli olma!

Sahip olduğum iki biblodan biri sendin, öteki sehbanın üzerinde duruyordu. Onu da kedimin başına fırlatıp sen kırdın. Yetenekli sevgilim her zaman yaptığın gibi bir taşla iki kuş vurdun.

Gidenlerin arkalarında mektup bırakmaları adettendir. Bu garip geleneği bozmamak için yazdım tüm bunları. Oysa aklımda başka sorular var. Şimdi nerdedir dersin taşlanarak ölmüş kadınların ruhları? Etrafımızı bunca bencil; çıldırmak üzreyim kimsenin aklından geçmiyor mu bu maskeli şehri bir tek kibritle yakmak?

Haberin olsun geceleri bir yerlerde çıkıp dans ediyorum. Öğleden sonraları bir sergi salonu geziyorum. Sabahları biraz mahmur biraz sinirli uyanıyorum. Anlayacağın kaç zamandır kimseyle sevişmiyorum. Bana bi gün gelmek istersen yeni adresimi henüz ben de bilmiyorum. Ama sana şöyle söyleyeyim: gideceğim yerde kadınların hepsi dantelli iç çamaşırları giyiyorlar ve kendileri aç olsa bile kedilerini hep besliyorlar.

"Yukarıda yer alan metin fi tarihinde yazılmış olup, yazıda geçen kişi ve olayların gerçekle hiçbir ilişkisi yoktur. Metnin yazınsal olarak bir değeri var mıdır yok mudur? Bu bir muammadır. Blog sahibi yazıyı bu köşeye yerleştirmiş olmaktan mutludur. Hepsi budur!"

1 yorum:

Umut DURAK dedi ki...

Bu bu bu nedir bu?