Her ölüm erken ölümdür!

Yaşama dair bir şeyler yazacaktım. Kafama koymuştum. Ama dün sabah yaşadığım şokun ardından yaşama pek de uzak olmayan bir konu hakkında yazmak düştü bana. Ölüme dair yazmak…

Üniversite biteli henüz iki yıl olmadı. Bölüm arkadaşlarımın mail gönderdikleri gruba, yaşadığımız dönem itibariyle, sıkça “evleniyorum”, “nişanlanıyorum”, “tayinim çıktı”, “askere gidiyorum” başlıklı mailler geliyordu. Dün “vefat” başlıklı bir mail geldi. İnanmak istemedim. Hala da pek inanmış sayılmam hani.

Bahaneyi Kasım’a bulmak istiyorum. Ölümler pek bir sık geliyor sonbahar vakti. Ya da ne bileyim daha bir hüzünle. Yaprak dökümü yaşanıyor. Ve kafamda Cemal Süreyya’nın dizeleri yankılanıp duruyor:

…..
her ölüm erken ölümdür
biliyorum tanrım.

ama, ayrıca, aldığın şu hayat
fena değildir...

üstü kalsın...

Söz bitiyor. Sebepler boş, bahaneler inandırıcılıktan uzak. Son diyebildiğim:

Mehmet mekanın cennet olsun arkadaşım!