Gözünü sevdiğimin Ankara’sı yine ayaz, yine soğuk... İki damla kar düştü toprağa; o da buz oldu, çatılardan sarktı yine. Ankara’nın bu soğuk, zor, sıkıntılı, puslu kışı her seferinde “Bu şehri seviyor muyum acaba?” diye sorgulamaya itiyor beni. Ne kadar sızlansam da, atıp tutsam da bu soruya kesin bir yanıt veremiyorum. Ne de olsa baştan sona bir ömrü bu şehirde yaşadım ben. Doğrusu alışamadığım bir sürü şey var bu şehre dair hala. Mesela, Ankara’nın ayazı ellerimi çatlatıyor!
Tarık Dursun K’ya ait bir kitabın kapağı. (Kitap anneannemin ihtilal görmüş kitaplığından kalma) Yoksullukla yoğrulmuş yaşamları anlatan bir kitaptı. Ama benim asıl vurulduğum kitabın kapağındaki o çatlamış eller. O çatlamış ellerin tuttuğu sarma tütün, dudakların sigaranın üzerinde bıraktığı o ıslak iz. En az Ankara’nın ayazı kadar sert, bir o kadar yaralayıcı...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder